Johan den Dunnen	Barbara Gravendeel	Marjolein Kriek	Gert Matthijs
Menno Schilthuizen	Hienke Sminia	Ken Kraaijeveld

 

Ken Kraaijeveld

Ik ben Ken Kraaijeveld en ik werk als onderzoeker aan de Universiteit van Amsterdam. Als klein jongetje ging ik al de polder in om vogels en planten te kijken. Dat vond (en vind) ik zo leuk dat ik daar mijn werk van wilde maken. Daarom ging ik biologie studeren.

Na mijn studie deed ik onderzoek op allerlei plekken in de wereld, van een tropisch eilandje in de Indische Oceaan tot de toendra's van Siberië. Vaak gebruikte ik daarbij DNA om bijvoorbeeld te onderzoeken of vogels vreemd gaan (dat doen ze!).

Na mijn promotieonderzoek in Australië wilde ik wel eens wat meer weten over DNA. Ik vertrok naar Londen om daar het DNA van vliegen te bestuderen. Ik was verkocht: DNA, daar leer je pas wat van!

Inmiddels werk ik al weer jaren in Nederland, waar ik me gestort heb op het onderzoeken van het DNA van allerlei dieren en planten. Daarmee wil ik beter begrijpen waarom het leven is zoals het is. Waarom zijn er mannen en vrouwen? Waarom zijn er tientallen soorten herten, maar slechts één aardvarken?

Eén ding is duidelijk: zonder DNA was er helemaal geen Leve!

Recent heb ik een boek gepubliceerd over de biologie van DNA. Het heet "Waarom je hond geen fruit hoeft te eten"  (bij KNNV uitgeverij).

Terug naar boven ↑

 

Johan den Dunnen

Mijn naam is Johan den Dunnen. Ik verzorg de machines die het DNA lezen (de sequencers), die we in Leve DNA! gaan gebruiken. Na de middelbare school, VWO (Atheneum-B) wist ik nog niet zo goed wat ik wilde gaan doen.

Door een Teleac cursus ("Van molecuul tot mens") werd mijn interesse gewekt voor DNA. Een studie biologie volgde, werd met succes afgerond en ik ging als onderzoeker aan de slag in Nijmegen.

In mijn eerste baan ging ik op zoek naar het DNA achter de eiwitten in de lens van ons oog (de crystallines). Na mijn promotie vertrok ik naar Leiden om te speuren naar de oorzaak van de ziekte van Duchenne, een erfelijke spierziekte.

Nu ben ik nog steeds als DNA-onderzoeker actief, op zoek naar de oorzaak van erfelijke ziektes. Officieel ben ik nu professor Medische Genoomtechnologie, werkzaam in het Leids Universitair Medisch Centrum, bij de afdeling Humane en Klinische Genetica.

Tevens beheer ik het "Leiden Genome Technology Center (LGTC)", daar staan de machines die we in Leve DNA! gaan gebruiken om het DNA af te lezen.

Terug naar boven ↑

 

Barbara Gravendeel

Mijn naam is Barbara Gravendeel. Ik ben bioloog en werk als onderzoeker bij NCB Naturalis en sinds 2012 ook als lector bij de Hogeschool Biodiversiteit. Dat betekent dat ik samen met een team van docenten en studenten DNA onderzoek doe. Toen ik zes jaar oud was wist ik al dat ik later bioloog wilde worden.

Dat is best een breed vakgebied dus het duurde nog wel een aantal jaar voordat ik ontdekte dat ik me het meest thuis voelde binnen de evolutiebiologie. Momenteel analyseer ik genen en genomen van orchideeen om erachter te komen wanneer en waar soorten ontstonden (minstens 80 miljoen jaar geleden weten we inmiddels dankzij een spectaculair fossiel waarover we in 2007 in het tijdschrift Nature gepubliceerd hebben).

Orchideeenbloemen zitten ongelofelijk ingewikkeld in elkaar. Dat is niet voor niets zo: geniepige aanpassingen in de vorm en geur zorgen er bijvoorbeeld voor dat orchideeen hun bestuivers keer op keer weten te lokken zonder dat daar een beloning als honing tegenover staat zoals bij andere plantenfamilies.

De mutaties in het DNA achter die bedriegstrategieen zijn we nu aan het ontrafelen...

Terug naar boven ↑

 

Marjolein Kriek

Mijn naam is Marjolein Kriek, ik ben klinisch geneticus en in 2008 is mijn gehele erfelijke code als eerste vrouw ter wereld ontrafeld door intensief werk van het LGTC. In 1992 ben ik begonnen aan de studie Biomedische Wetenschappen in Leiden.

Aangezien ik graag patiënt-gebonden onderzoek wilde doen, ben ik in 1995 met een tweede studie (Geneeskunde) gestart. Na het afronden van de studie Geneeskunde (2000) vond ik de keuze tussen wetenschapper en dokter worden enorm moeilijk. Totdat ik hoorde van de specialisatie Klinische Genetica, waarbij onderzoek en patiëntenzorg fantastisch gecombineerd kunnen worden.

In de jaren daarop heb ik de studie Biomedische Wetenschappen afgemaakt, ben ik gepromoveerd en heb de opleiding tot Klinisch Geneticus afgerond. Momenteel werk ik 50% in de polikliniek, waar ik patiënten zie met uiteenlopende vraagstukken over erfelijkheid en DNA. In de andere 50% van mijn tijd mag ik me bezighouden met wetenschap en het meedenken over mogelijkheden om de diagnostiek van erfelijke ziekten te verbeteren.

Het project van de ontrafeling van mijn erfelijke code heeft ons veel geleerd en erg enthousiast gemaakt. Graag zouden we samen met jullie onze kennis willen toepassen op nieuwe originele ideeën.

Terug naar boven ↑

 

Gert Matthijs

Ik ben Gert Matthijs. Ik had nooit gedacht dat ik bij genetica terecht zou komen, laat staan dat ik ambassadeur bij LeveDNA! zou worden. Na mijn studie tot apotheker ben ik me geheel toevallig gaan specialiseren in moleculaire biologie en erfelijkheidsonderzoek. Ik ben hoofd van het Laboratorium voor Moleculaire Diagnostiek van het Centrum Menselijke Erfelijkheid van het Universitair Ziekenhuis in Leuven (België). Daarnaast ben ik buitengewoon hoogleraar aan de Universiteit van Leuven. In het lab proberen we vooral bij kinderen met ernstige, aangeboren aandoeningen de genetische oorzaak van de ziekte te vinden. Dank zij een enorme vooruitgang in de techniek is het nu mogelijk het volledige genoom van een patiënt in kaart te brengen. Dit zorgt voor grote sprongen in onze speurtocht.

Maar (te)veel informatie is niet altijd handig of gepast. Mogen we zomaar iemands genetische bagage volledig uitpluizen? En wil jij – die vandaag helemaal niet ziek bent - het wel horen als we je een gruwelijke toekomst voorspellen omdat we een verschrikkelijke fout in je DNA zien zitten? Zullen we gewoon iedereen bij de geboorte meteen volledig genetisch nakijken, wat denk je?

Het zijn een hele boel vragen waarop genetici niet alleen kunnen antwoorden. Iedereen moet bereid zijn om mee-te-denken. Het zijn gewone mensen die voor de keuzes zullen staan en individuele beslissingen zullen moeten nemen. Ik vind het dus belangrijk dat ook zij tenminste een basiskennis hebben over genen en DNA.

Daarom heb ik graag meegewerkt aan de voorbereiding van de tentoonstelling bij de 2014-editie van het cartoonfestival in Knokke-Heist, en ook een boek over genetica geschreven, voor gewone mensen. ‘Iedereen GENiaal’ wil jou iets vertellen over de mogelijkheden, de uitdagingen en de nonsens van de humane genetica.

Terug naar boven ↑

 

Menno Schilthuizen

Ik ben Menno Schilthuizen en ik werk bij museum Naturalis. Als kind al was ik altijd in de natuur te vinden en bezig verzamelingen aan te leggen: planten zoeken en drogen, insecten vangen en opprikken, slakkenhuisjes van het strand op naam brengen en in doosjes stoppen, fossielen zoeken in de Ardennen...

Het was logisch dat ik na de middelbare school biologie ging sturen en uiteindelijk biologisch onderzoeker werd. Na lange omzwervingen in de tropen (ik heb o.a. 7 jaar bij een onderzoeksinstituutop Borneo gewerkt) ben ik uiteindelijk terecht gekomen bij Naturalis (dat ook een grote onderzoeksafdeling heeft). En net als mijn collega's daar vind ik nog steeds die eindeloze vormenrijkdom in de natuur enorm fascinerend.

Maar tussen mijn kindertijd en nu is er in de wetenschap veel gebeurd. Sedert zo'n twintig, dertig jaar kunnen we het DNA bekijken van al die miljoenen planten en beestjes die in onze collectietoren liggen opgeslagen.

We kunnen daarmee uitvinden hoe de evolutie-stamboom van soorten er uit ziet, maar ook waardoor die vormenrijkdom precies veroorzaakt wordt. Daarom zeg ik: Leve DNA!

Terug naar boven ↑

 

Hienke Sminia

Ik ben Hienke Sminia en momenteel verbonden aan de Radboud Universiteit als Onderwijskundige. Dat betekent dat ik trainingen geef en docenten van advies voorzie over hoe zij hun onderwijs kunnen aanpakken.

Wat heeft dat nu met DNA te maken?  Nou, na mijn VWO ben ik biologie gaan studeren aan de Nijmeegse universiteit en was ik vooral geïnteresseerd in de plantjes en beestjes om mij heen. Interesse voor het onderwijs was er ook: ik hielp mee met cursussen assisteren, ging naar middelbare scholen toe voor voorlichting en practica en ben uiteindelijk afgestudeerd op onderzoek aan een lespakket in de dierentuin.

Na mijn studie ben ik met veel plezier bezig geweest voor de projecten "bioinformatics@school" en de "Reizende DNA-labs", voor het Netherlands Bioinformatics Centre. Ik heb mij jarenlang bezig gehouden met 'Hoe breng ik bioinformatica en DNA-onderzoek op een leerzame, toegankelijke en vooral leuke manier over aan scholieren en hun docenten?'. In 2013 mocht ik vanuit het Leiden UMC een genetica-training ontwikkelen en geven aan huisartsen..

Sinds 2017 ben ik 'onderwijskundige', maar mijn interesse blijft bij DNA. Bij stichting LeveDNA! ben ik momenteel adviserend over onderwijs en hoe je dit kunt vormgeven. Heb je vragen over DNA-onderwijs op de middelbare school of in het hoger onderwijs?  Neem gerust contact met me op, dat kan via onderwijs@LeveDNA.nl !!

Terug naar boven ↑